Κάποιος στο παρελθόν οδήγησε κάποιον άλλο στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι τον αποκάλεσε καραγκιόζη, οπότε ο κατηγορούμενος υπερασπίστηκε τον εαυτό του λέγοντας: "Γιατί διαμαρτύρεσαι; Εγώ απλώς σε αποκάλεσα μαυρομάτη, διοτι Καραγκιόζης ίσον Μαυρομάτης.
Τα παιδικά βιώματα του Χριστόδουλου Αντωνίου Πάφιου είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη μορφή του Καραγκιόζη. Ο παππούς του, ο Πάφιος, γνωστός καραγκιοζοπαίχτης από τη Χλώρακα τον έμπασε στο μαγικό κόσμο του θεάτρου Σκιών. Τον έβλεπε να σκαλίζει τις φιγούρες του πρωταγωνιστή Καραγκιόζη, να τις ζωγραφίζει και τον άκουγε που τραγουδούσε σε χρόνο ανύποπτο τα τραγούδια των έργων που ανέβαζε. Αργότερα, γύρω στην ηλικία των οχτώ άρχισε να τον ακολουθεί στις μακρινές και κοπιαστικές περιοδείες στα πολλά χωριά της Κύπρου. Τα χρόνια ήταν δύσκολα και οι συνθήκες σκληρές. Τα βράδια κοιμόντουσαν μέσα στα καφενεία ή στις πλατείες των χωριών, πότε άπλυτοι και πότε πεινασμένοι. Τα χρόνια πέρασαν. Γυμνάσιο, στρατιωτική θητεία, καράβια, σπουδές στη Γαλλία. Με τον ερχομό του πίσω στην Κύπρο, γεννήθηκε μέσα του η επιθυμία να συνεχίσει την παράδοση και να γνωρίσει καλύτερα τον παιδικό του φίλο, τον Καραγκιόζη, πότε ζωγραφίζοντας τον, πότε σκαλίζοντας τον και πότε παίζοντας τον πίσω από το πανί.
Κάποια στιγμή ένιωσε τα μεγάλα μαύρα μάτια του, να τον κοιτάζουν παράξενα, σχεδόν ικετευτικά, σαν να του έλεγαν "μην με εγκαταλείψεις και εσύ". Από τότε, όχι μόνο δεν τον άφησε αλλά βάλθηκε να διαδώσει τη "χάρη" του, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στο εξωτερικό.
