Συμμετείχε
στην αντίσταση κατά της ΕΟΚΑ Β΄ στην Πάφο, και ήταν από τα ιδρυτικά μέλη
της Ένωσης Αγωνιστών. Ήταν επικεφαλής ομάδων αντιστασιακών, μάχιμων, από την
Χλώρακα με τους οποίους φρουρούσε τη μητρόπολη Πάφου όταν εκδιώχθηκε ο έκπτωτος
μητροπολίτης Γεννάδιος. Στην μαρτυρία του αφηγείται για την τοποθέτηση
εκρηκτικών στο γεφύρι της Αχέλειας. Τη μέρα του πραξικοπήματος της χούντας και
της ΕΟΚΑ Β΄ στις 15 Ιουλίου 1974, αλλά και για τη σύλληψη του όταν επικράτησε
το πραξικόπημα.
Ο
Ανδρέας Κουρούσιης γεννήθηκε στη Χλώρακα και ήταν αγωνιστής της ΕΟΚΑ το
1955-1959. Ήταν μόλις 13 χρονών όταν εντάχθηκε στην οργάνωση , αφού μυήθηκε από
τον ομαδάρχη της ΕΟΚΑ στη Χλώρακα, Μιχαλάκη Παπαντωνίου. Αναλάμβανε την ρίψη
φυλλαδίων της οργάνωσης, την μεταφορά επιστολών, καθώς επίσης άλλες αποστολές.
Ομαδάρχες του στη Χλώρακα ήταν επίσης ο Κώστας Πενταράς και ο Γιώργος Λιασίδης.
Με τον Κώστα Πενταρά οργάνωσαν και εκπαίδευσαν το 1962-1963 λόχο
εθελοντών. Ο λόχος αυτός, μαζί και ο Ανδρέας Κουρούσιης, συμμετείχε στις μάχες
της Χλώρακας, της Λέμπας, του Μουττάλου και του Μαυραλή κατά τις διακοινοτικές
ταραχές το 1963-1964. Στη μάχη του Μαυραλή ο Ανδρέας Κουρούσιης και η ομάδα του
εξουδετέρωσαν τα τούρκικα φυλάκια.
Εντάχθηκε
στην αντίσταση όταν άρχισε τρομοκρατική δράση η ΕΟΚΑ Β΄. Ο Ανδρέας
Κουρούσιης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Αγωνιστών στην Πάφου. Όπως
αναφέρει ο ίδιος, ως αρχηγός των αντιστασιακών ομάδων της Χλώρακας έπαιρνε
απευθείας οδηγίες από τον αρχηγό της αντίστασης , Μίκη Τεμπριώτη. « Από τη
Χλώρακα είχα περίπου 25 άτομα, μάχιμους αντιστασιακούς», σημειώνει.
Ο
Ανδρέας Κουρούσιης πρωτοστάτησε με την ομάδα του στην εκδίωξη του μητροπολίτη
Πάφου Γεννάδιου από τη μητρόπολη, όταν αυτός συνεργούσε με τους άλλους δύο
μητροπολίτες στις συνωμοσίες για εκκλησιαστικό πραξικόπημα, με την καθαίρεση
του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄. «Μάλιστα ανέλαβε τη φρούρηση της μητρόπολής
Πάφου, ούτως ώστε να μην καταληφθεί από ΕΟΚΑΒητατζήδες που ενδεχομένως θα
προσπαθούσαν να επαναφέρουν τον Γεννάδιο. Αυτό κράτησε έξι μήνες, μέχρι που
ανέλαβε τη φρούρηση της μητρόπολης η Αστυνομία», εξηγεί ο Ανδρέας Κουρούσιης.
Τι
μέρα του χουντικού και φασιστικού πραξικοπήματος, στις 15 Ιουλίου 1974, αφού
καταλήφθηκαν από αντιστασιακούς τα στρατόπεδα Εθνικής Φρουράς στην
Πάφο, ο Ανδρέας Κουρούσιης και η ομάδα του μετέβησαν στο γεφύρι της
Αχέλειας. Εκεί πατάχθηκαν σε θέσης μάχης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους
πραξικοπηματίες και να αναχαιτίσουν τη στρατιωτική φάλαγγα που κατευθυνόταν
προς την Πάφο από τη Λευκωσία και τη Λεμεσό. « Τοποθετήσαμε δύο
κιβώτια δυναμίτες στο γεφύρι έχοντας σκοπό να ανατινάξουμε όταν θα
πλησίαζε η στρατιωτική φάλαγγα που είχε αποστολή την κάληψη της Πάφου, μετά από
διαταγή του χουντοκρατούμενου ΓΕΕΦ», αναφέρει ο Ανδρέας Κουρούσιης και συνεχίζει:
«Με
την επικράτηση του πραξικοπήματος, με συνέλαβαν και αξιωματικοί του στρατού
μαζί με αστυνομικούς με μετέφεραν στο γεφύρι της Αχέλειας για να αφαιρέσω τους
δυναμίτες. Την ώρα που ασχολούμουν με την αφαίρεση των εκρηκτικών , εμφανίστηκε
η φάλαγγα. Όταν αφαίρεσα τους δυναμίτες, οι αστυνομικοί που με συνόδευσαν στο
γεφύρι της Αχέλειας με μετέφεραν στο σπίτι μου αντί στα κελιά, γιατί ήταν
αντιστασιακοί. Την επομένη μέρα όμως, αστυνομικοί με συνέλαβαν βάσει
εντάλματος, το οποίο εκδόθηκε μετά από μαρτυρία συναγωνιστική μου ότι
παλαιότερα είχα τοποθετήσει εκρηκτικά στο αυτοκίνητο κάποιου προσώπου
στην Πάφο. Διατάχθηκε η κράτηση μου, αλλά με δυναμική παρέμβαση του συναγωνιστή
μου το 1955-1959 και το 1963-1964, Κώστα Πενταρά, με άφησαν ελεύθερο.
Εξάλλου, ήταν ήδη Παρασκευή, 19 Ιουλίου 1974 και ήταν έντονες οι πληροφορίες
για επικείμενη πραγματοποίηση τουρκικής εισβολής. Ο τουρκικός πολεμικός
στόλος αναχώρησε εκείνη τη μέρα από το λιμάνι της Μερσίνας με προορισμό
την Κύπρο. Όταν άρχισε η τουρκική εισβολή τα χαράματα του Σαββάτου, 20 Ιουλίου
1974, κατατάγηκα στην Εθνική Φρουρά ως έφεδρος και πολέμησα στην
Κερύνεια, όπου είχαν αποβιβαστεί τα τούρκικα στρατεύματα».
