ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΖΙΝΑΣ (Σκοτώθηκε στο Γράμμο της Ελλάδας κατα τον εμφύλιο πόλεμο ττου 1944)

1949 

Σκοτώθηκε από τους Συμμορίτες  στο Γράμμο σε ηλικία 23 ετών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Ο οριχάλκινος ανδριάντας του ευρίσκεται στο προαύλιο της μεγάλης εκκλησίας της Χλώρακας της Παναγίας Χρυσοαιματούσης.

---------------------------------

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ:

Οι μάχες στον Γράμμο και στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 ήταν η τελευταία πράξη στο δράμα του εμφυλίου πολέμου που σπάραζε την Ελλάδα από τις αρχές του 1946.

Αντίπαλοι, όπως και σε όλον τον εμφύλιο πόλεμο, ήταν από τη μια οι δυνάμεις του επίσημου ελληνικού κράτους, ο εθνικός στρατός, όπως τον είχαν πει, και από την άλλη οι ανταρτικές δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, του ΔΣΕ, στρατιωτικού σκέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

H χώρα μπήκε στην τελική ευθεία προς τον εμφύλιο πόλεμο την επάυριο κιόλας της υπογραφής της Συμφωνίας της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου του 1945 η οποία προέβλεπε τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ αλλά και παρείχε εγγυήσεις για την ελεύθερη έκφραση των πολιτικών φρονημάτων όλων των πολιτών. Κανένας από τους δύο αυτούς όρους δεν τηρήθηκε. Οι μαχητές του ΕΛΑΣ δεν παρέδωσαν όλα τα όπλα τους αλλά έκρυψαν μεγάλο μέρος από αυτά, και έναν μόλις μήνα μετά την υπογραφή της συμφωνίας, στις 12 Μαρτίου 1945, το EAM υπέβαλε στις συμμαχικές κυβερνήσεις υπόμνημα στο οποίο καταγγελλόταν η κυβέρνηση ότι εφάρμοζε διακρίσεις σε βάρος πολιτών που είχαν λάβει μέρος στην αντίσταση, τους οποίους καταδίωκε και τρομοκρατούσε, ενώ από την άλλη τηρούσε ευμενή στάση απέναντι στους πρώην συνεργάτες των Γερμανών.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης άσκησε δίωξη κατά 80.000 πολιτών που σχετίζονταν με το EAM/ΕΛΑΣ για αδικήματα που ανάγονταν στην περίοδο της Κατοχής.

Υπό την ηγεσία του γενικού γραμματέα του Νίκου Ζαχαριάδη, το KKE αντέδρασε δυναμικά.

H γενική κατάσταση της χώρας έγινε χαώδης. Η πόλωση είχε εδραιωθεί και οι απροσχημάτιστες επεμβάσεις των ξένων, Αγγλων και Αμερικανών, που ένα μέρος τουλάχιστον του πολιτικού κόσμου τις αντιμετώπιζε με ταπεινωτική δουλικότητα, όξυναν ακόμη περισσότερο τα πνεύματα.

Στις 31 Μαρτίου του 1946 έγιναν εκλογές, οι πρώτες μετά τον πόλεμο. Το KKE κήρυξε αποχή και δεν πήρε μέρος σε αυτές προεξοφλώντας το νόθο αποτέλεσμα.

 Τη νύχτα 30 προς 31 Μαρτίου ομάδα ένοπλων αριστερών εισέβαλε στον σταθμό χωροφυλακής του Λιτόχωρου. H επιχείρηση αυτή θεωρείται, η ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του εμφυλίου πολέμου.

Τους μήνες που ακολούθησαν οι ανταρτικές ομάδες πύκνωσαν τις επιθέσεις τους σε διάφορες περιοχές της χώρας και σημείωσαν πολλές επιτυχίες.

Οι κυβερνητικές δυνάμεις δεν επαρκούσαν ούτε αριθμητικά ούτε οργανωτικά για να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες και, παρά τις προσπάθειές τους, περιορίζονταν ουσιαστικά σε παθητικό ρόλο. Οπότε την αναδιοργάνωση και την ενίσχυση του εθνικού στρατού ανέλαβαν οι Αμερικανοί μετά τη δήλωση της αγγλικής κυβέρνησης, στις αρχές του 1947, ότι η Αγγλία αδυνατούσε πλέον να συνεχίσει τη βοήθειά της προς την Ελλάδα.

Οι κυβερνητικές δυνάμεις με τη βοήθεια των Αμερικανών, το 1948 εξαπέλυσαν σειρά επιθέσεων, και έως το 1949 το σύνολο σχεδόν της χώρας είχε εκκαθαριστεί από τους αντάρτες.

Μετά τις εκτεταμένες εκκαθαρίσεις που είχαν διεξαγάγει με επιτυχία οι κυβερνητικές δυνάμεις, ο κυριότερος όγκος των δυνάμεων του ΔΣΕ είχε συγκεντρωθεί στα ορεινά συγκροτήματα της Βόρειας Ελλάδας Γράμμο και Βίτσι.

To καλοκαίρι του 1948 οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν εξαπολύσει μεγάλη επίθεση κατά του Γράμμου με στόχο την καταστροφή των εκεί θέσεων και μονάδων του ΔΣΕ. Οι μάχες υπήρξαν σκληρές, πολύνεκρες και παρατεταμένες. Λόγω όμως του ανεπαρκούς σχεδιασμού της επιχείρησης ο αντικειμενικός στόχος δεν είχε επιτευχθεί πλήρως. Οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν καταλάβει μέρος μόνο του επίμαχου εδάφους και ο κύριος όγκος του αντιπάλου είχε κατορθώσει να διαφύγει προς το Βίτσι.

H στρατηγική σημασία αυτών των οχυρών ήταν πρόδηλη για τον αντίπαλο: η καταστροφή τους θα σήμαινε την οριστική ήττα του ΔΣΕ και τη λήξη του εμφυλίου πολέμου.

Για την εκπόρθηση αυτών των οχυρών θέσεων και την ολοσχερή εξόντωση των ανταρτικών δυνάμεων το ΓΕΣ εκπόνησε στρατηγικό σχέδιο το οποίο και εφάρμοσε. Οι μάχες ηταν σκληρές, και οι Κυβερμητικές δυνάμεις επεβλήθησαν.

Ο εμφύλιος πόλεμος είχε λήξει αλλά οι συνέπειές του σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό αλλά και ανθρώπινο, θα βασάνιζαν την Ελλάδα για πολλές δεκαετίες ακόμη.

Στις μάχες του Γράμμου, έλαβε μέρος και ο Κύπριος Εύελπις ανθυπολοχαγός Γεώργιος Αζίνας ηλικίας 23 ετών από τη Χλώρακα, ο οποίος σκοτώθηκε από τους συμμορίτες ενώ πολεμούσε υπέρ των νόμιμων Κυβερνητικών στρατιωτικών δυνάμεων.

Τώρα, στην πλατεία της εκκλησίας της Χλώρακας, υπάρχει οριχάλκινος ανδρειάντας του ήρωος υπολοχαγού Γεώργιου Αζίνα

-------------------

ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ:

Έκδοση της Εφημερίδας του κ. Πολυκάρπου Ιωαννίδη 24-5-1949 αναφερόμενης σχετικά για το θάνατο του ήρωα Γεώργιου Χαραλάμπου Αζίνα που έπεσε στο χωριό Κάντοικο του Γράμμου πολεμώντας εναντίον εχθρών της πατρίδος μας Ελλάδος. Ας θρηνήσει η Κύπρος τον ήρωα της που έπεσε στο πεδίο της τιμής. Ας χτυπήσουν λυπητερά οι καμπάνες  γιατί ο χαμός του Γεώργιου Χ. Αζίνα είναι χαμός ενός παλληκαριού που τίμησε με το αίμα του και τη ζωή του την Κύπρο και την Ελλάδα.

Ο θάνατος όμως τέτοιων ηρώων δε μοιάζει όπως τους άλλους θανάτους.

Ο Γεώργιος Χ. Αζίνας δεν ήταν μετέωρο που έλαμψε, στάχτη έγινε και χάθηκε.

Ο ηρωισμός, η συνεχής και αμείωτη ανδρεία του που πήγαζε απο την Ελληνική

ψυχή του, ο ενσυνείδητος ενθουσιασμός του και η πεποίθηση για τη νίκη της Ελλάδος

και την επικράτηση του ωραίου και ευγενούς αγώνα του καλού κατά του κακού που

αντιπροσώπευαν οι δυο αντιμαχόμενοι κόσμοι κατά την ώρα της μάχης, ήσαν τά

αναφέρετα διακριτικά του αλκίμου εθελοντού της Κύπρου.

Ο Αζίνας όπως τον περιγράφει ο διοικητής του 3ου λόχου εις τον οποίον και ο ίδιος ανήκε ο Φώτιος Αθανασάκης απο την Άρτα, ήταν φαινόμενο ψυχικού σθένους. Ήταν ακόμη φαινόμενο αγωνιστού και εμψυχωτού, διότι εγνώριζε κι επίστευε σε ότι πολε­μούσε.

Ιδού γιατί ο Κύπριος υπολοχαγός Γεώργιος Αζίνας ο οποίος έπεσε μαχόμενος κατά των ληστοσυμμοριτών τη νύκτα της 2ης προς την 3ην Απριλίου στο ύψωμα Ρούπα υψόμετρο 1110 μέτρα κοντά στο χωριό Κάντσικο του Γράμμου, υπήρξε για τους ανώ­τερους του ο συμπαθέστερος αξιωματικός, για δε τους άνδρες του ο λατρευτός υπολο­χαγός .

Ο Αζίνας βρισκόταν στο Γράμμο απο τον Αύγουστο του παρελθόντος έτους. Όταν κατά την άνοιξη σημειώθηκε η νέα εισβολή εξ Αλβανίας ο Αζίνας ήταν επικεφαλής του 628ου τάγματος πεζικού, κρατώντας δυο σημαντικά υψώματα βορειοδυτικά του χωριού Κάντοικο κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Την 1η Απριλίου ο Αζίνας μαζί με 20 από τους άνδρες του έπεσε σε ενέδρα των συμμοριτών. Την Τετάρτη το πρωί στις 2 Απριλίου ισχυρότατες δυνάμεις του λήσταρχου Υψηλάντη , υποστηριζόμενοι απο βαρέα όπλα και τηλεβόλα, άρχισαν λησσώδη επίθεση κατά των δύο φυλακίων του Αζίνα στα δύο υψώματα τα οποία κρατούσε. Κατόπιν τετραώρου μάχης και εξοντώσεως εκατοντάδων συμμοριτών, τα δύο υψώιιατα κατελήφθησαν λόγω του όγκου τεραστίων δυνάμεων τις οποίες ο λήσταρχος Υψηλάντης έριξε στη μάχη.

Ήταν η πρώτη μέρα της εισβολής, ο Αζίνας ο οποίος βρισκόταν μέσα στην ενέδρα δεν είχε προλάβει να ενωθεί με τα δύο αμυνόμενα φυλάκια του τα οποία τώρα κατέκτησαν οι συμμορίτες. Περί την 11:00 πμ. ώραν της ίδιας ημέρας, ο Αζίνας διατάχθηκε να ενεργήσει αντεπίθεση για την ανακατάληψη των υψωμάτων. Η μάχη υπήρξε λυσσώδης, αλλά λόγω του ότι οι συμμορίτες μετέφεραν εξ Αλβανίας βαρέα όπλα, η άμυνα στο σημείο αυτό ήταν  ισχυρή. Αλλωστε η εισβολή μόλις είχε εκδηλωθεί, παρ' ολ' αυτά ο Αζίνας κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει 18 απο τους συμμορίτες απο τους οποίους ο ένας ήταν Ανθυπολοχαγός και δύο Ομαδάρχες. Έπειτα έριχνε συνεχώς και νέες δυνάμεις, συμφωνώντας με τη μέθοδο που χρησιμοποιούσε. Στην αρχή εξαπόλησε επίθεση βά­ζοντας μπροστά τους νέους στρατιώτες για εκκαθάρηση του εδάφους και των ναρκών. Ακολούθως τους περισσότερους φανατικούς και τέλος τους φανατικούς κομμουνιστές.

Οι αλεπάλληλες επιθέσεις συνεχίστηκαν καθ' όλη την ημέρα Ο Αζίνας διατάχθηκε να σταματήσει την αντεπίθεση και να εγκαταστήσει τη Δ/ρία του σε δύο άλλα σημεία, για τα οποία ήταν υπεύθυνος. Περί 21:00 στις 2 Απριλίου άρχισε νέα ισχυρή επίθεση των συμμοριτών.

Ο Αζίνας αφού διηύθυνε τώρα την άμυνα των εθνικών δυνάμεων στο σημείο επιθέσεως αυτής βρισκόταν σε συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία με τον Διοικητή Κ. Αθανασάκη,  ο οποίος διαβίβαζε τις αξελίξεις της επιθέσεως στο επιτελείο του στρατού. Εδώ θα γίνει ο τάφος τους .... ήταν η αρχή και το τέλος κάθε διοικητού μηνύματος του Αζίνα προς τον κ. Αθανασάκη. «Αύριο θα μετρήσουμε εδώ χιλιάδες πτώματα των συμμοριτών κ. Διοικητά. Τα πολυβόλα μας συνεχώς θερίζουν αλλά, αυτοί ρίχνουν άλλους στη μάχη, πέφτουν μέσα στις σφαίρες των πολυβόλων μας σαν ηλίθιοι». Στο σημείο αυτό διακόπηκε η τηλεφωνική γραμμή και η επικοινωνία επαναλήφθηκε αμέσως με τον ασύρματο. Ο Αζίνας ειδοποιεί ότι οι εχθροί πλησίασαν και απέκοψαν την πρώτη σειρά συρματοπλέγματος. Η μάχη όμως συνεχίζεται εδώ και δύο ώρες λυσ­σώδεις.    Ο Αζίνας διαβιβάζει για τελευταία φορά: «Τους θερίζουμε αλλά αυτοί είναι πολλοί. Ανατίναξαν και δεύτερη σειρά συρματοπλέγματος. Τώρα είμαστε πύξλάξ , σώμα με σώμα». Απο την ώρα 14:40, η επικοινωνία του Διοικητού κ. Αθανασάκη και του Αζίνα διακόπηκε. Το αίμα των εχθρών κυλούσε σαν ποτάμι, αλλά οι γενναίοι υπερασπιστές του πατρικού εδάφους, δε μπορούν να ξεφύγουν απο το δρεπάνι του χάρου. Ο Αζίνας αντιλαμβάνεται ότι ένα πολυβόλο σταμάτησε το τιτίρισμα. Πηδά στο πολυβολείο και βρίσκει τον πολυβολητή χτυπημένο στην δεξιά ωμοπλάτη. Πάει να συνεχίσει ο ίδιος το καθήκον του πεσόντος, αλλά το πολυβόλο έγινε άχρηστο απο μια οβίδα σλαβικού τηλεβόλου. Ο Αζίνας προσπαθεί να το διορθώσει, ενώ ταυτοχρόνως φωνάζει στους λίγους άνδρες που του απόμειναν: «Χτυπάτε τους βρε παιδιά. Ρίχτε όσους μπορείται». Αλλά το δρεπάνι του χάρου όλο και πλησιάζει στον τράχηλο του παλληκαρίου της Κύπρου. Μια άλλη οβίδα σκάει στο πολυβολείο και η αριστερή ωμοπλάτη του Αζίνα κτυπήθηκε απο το θανατηφόρο σίδερο και στο μηρό του  άλλο βλήμα με τη φαρμακερή του δύναμη ανοίγει ακράτητη αιμορραγία. Ένας φαντάρος τον πλησιάζει, σκύβει απο πάνωτου και τον ρωτά αν θέλει να τον μεταφέρουν. Και ο Αζίνας που δεν είχε ακόμα χάσει τις αισθήσεις του τον διατάζει να φύγει, «Όχι δεν θέλω. Πήγαινε στο καλόν. Εγώ τελείωσα τη δουλειαν μου». Και ψάχνει να βρεί το πιστόλι του για να συνεχίσει ακόμα το καθήκον του. Ο φαντάρος διέφυγε ανάμεσα σε διασταυρωμένα βλήματα. Ποιος ξέρει, ίσως να ζήσει ένας να διηγηθεί τον ηρωικό θάνατο του Αζίνα. Όταν μετά απο τρείς μέρες κατέφθασαν ενισύσεις και ανακαταλήφθηκε ολόκληρη η περιοχή, μετρήθηκαν 520 πτώματα. Όλα αυτά τιμούν την προσπάθεια και τον αγώνα όλων αυτών των παιδιών που πολέμησαν εναντίον των συμμοριτών. Αλλά και δόξα στην οικογένεια του ηρωικότατα πεσόντος υπολοχαγού.

Απ τον θάνατο όμως του Αζίνα δε ξεφυτρώνουν μόνο δάφνες και αίμα. Ξεφύτρωσαν προπαντός καθήκοντα ιερά. Καθήκοντα απέραντης αξίας. Ο Αζίνας δεν ήταν μετέωρον που έλαμψεν, στάκτη έγινε και εχάθει. Αυτό ας το καταλάβουν οι ζωντανοί. Γιατί έπεσεν ο Αζίνας; Πολεμούσε με όλη τη ψυχική του δύναμη, με όλο το αγωνιστικό του πείσμα. Για χάρη ποιας ιδέας έδωσε το αίμα του; Σε ποιόν βωμόν θυσιάστηκε κι έδωσε τη ζωή του ολοκαύτωμα;

Αυτά ας τα σκευτούμε οι ζωντανοί. Και πρώτα οι Κύπρρι. Ας ορθωθεί η Ελληνική Ψυχή του λαού μας για να συνεχίσει το δρόμο της τιμής πόυ ο Αζίνας έβαψε με το αίμα του, στοίχιωσε με τη ζωή του.

Και ας καταλάβουμε το νόημα της ζωής που θυσίασε το πεθαμμένο παλληκάρι της Κύπρου. Τ ο αίμα του και το αίμα των άλλων αδελφών μας, ζητούν εκδίκηση. Όχι κλάματα. Εκδίκηση σαν μια εκδήλωση δικαιοσύνης.